SUITSUIT INSPIRED BY | Maud en Pauline's oesteravontuur op Ibiza

Het kan enorm spannend zijn om je droom achterna te gaan. Maud en Pauline van Ostras y Burbujas weten daar alles van. Zij hebben Nederland achter zich gelaten en verkopen sinds één jaar oesters op het zonnige Ibiza. Hoewel hun verhaal begon in een bed & breakfast, hebben ze deze verwisseld voor een oesterbedrijf. Tegenwoordig rijden ze rond in hun Renault R4, genaamd Tess, om iedereen op Ibiza te voorzien van heerlijke oesters en bubbels. We spraken met de twee vrouwen, lees het inspirerende verhaal hieronder.

“Ga ik mijn hart volgen of ga ik voor vastigheid?”

Laten we beginnen bij het begin. Hoe zijn jullie op Ibiza terecht gekomen?

Maud: Pauline en ik waren collega’s voordat we naar Ibiza gingen. Door corona werd mijn contract niet verlengd. Ik was vacatures aan het doorlezen en stuitte op een vacature om een bed & breakfast (B&B) op Ibiza te managen. Heel toevallig stuurden wij elkaar dezelfde vacature op en vroegen ons hardop af of we wilden reageren. Ik wist eigenlijk al zeker dat ik ging solliciteren, ik zat op dat moment niet vast meer aan een contract.

Pauline: Bij mij was dit wel anders, ik had een vast contract bij het bedrijf waar wij elkaar ontmoet hebben. Ik heb nog even getwijfeld: ga ik mijn hart volgen of ga ik voor vastigheid? Uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om te solliciteren. Ondanks dat ik het werk in Nederland leuk vond, merkte ik dat ik de bureaustoel niet meer wilde. Na een paar skype calls met de eigenaren van de B&B werden we allebei gekozen om de positie te vervullen. Een dag voordat ik mijn contract wilde opzeggen, gierden de zenuwen wel even door mijn lijf, maar overheerste het gevoel van ‘wie niet waagt, wie niet wint’. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan en dat heb ik grotendeels aan mijn ouders te danken. Zij gaven mij het laatste stukje vertrouwen om de stap te zetten. De dag erna heb ik mijn baan opgezegd en hebben Maud en ik drie maanden lang gewerkt bij de B&B.

Hoe is die overgang van de B&B naar jullie eigen oesterbedrijf gegaan?

Pauline: Het is niet zo dat we meteen na de B&B ons bedrijf begonnen, maar het idee is wel dát seizoen al ontstaan. Na de B&B zijn wij terug naar Nederland gegaan, waar wij even hebben gewerkt, maar vooral ook het idee van ons bedrijf verder hebben uitgewerkt. Na een paar maanden zijn wij teruggegaan naar Ibiza. We konden door de vriendenkring die we hebben opgebouwd werken, onze contacten uitbreiden en aan ons idee werken. Tijdens ons eerste seizoen hadden we een keer enorme zin in oesters, maar we hadden niet de behoefte om naar een luxe beachclub te gaan. Uiteindelijk vonden we een restaurant en bestelden daar oesters. We hadden alleen verwacht dat ze iets meer naar onze smaak zouden zijn. Na deze telleurstelling zijn we gaan wandelen en kwamen we op een bankje in een park op het idee om een oesterbar te openen.

Maud: We zijn zelfs naar panden gaan kijken. Daardoor liepen we ook meteen vast, we schrokken van de hoge prijzen. Toch stopte dit ons niet. We hebben het vliegtuig terug naar Nederland gepakt om daar kapitaal en een netwerk op te bouwen. Overal waar we kwamen vertelden we ons verhaal en iedereen die we spraken was enorm geïnteresseerd. We merkten dat onze persoonlijkheid ook een rol speelde in deze interesse. Ze vonden het leuk dat ‘knabbel en babbel’ een bedrijf wilden starten. We hebben ook echt met investeerders gepraat, maar uiteindelijk leek dit voor beide partijen niet de juiste beslissing. Uiteindelijk vroegen we onszelf: ‘kunnen we het niet makkelijker voor onszelf maken?’ Zo viel al snel het woord ‘foodtruck’. Eigenlijk begon het balletje daarna heel snel te rollen. We wilden een auto en hadden deze snel gevonden en gaven haar de naam Tess. Vanuit de achterklep verkopen wij oesters en bubbels en staan we op de gaafste plekken. 

Hoe zorgen jullie ervoor dat jullie je eigen authenticiteit bewaren?

Maud: Onze authenticiteit is ons eigen enthousiasme. Dat is wat we vaak te horen krijgen. Natuurlijk boeken mensen ons voor de heerlijke oesters, maar ook voor onze persoonlijkheid. Wij blijven wie we zijn en dat vinden we ook heel belangrijk.

Pauline: We zijn met dit bedrijf begonnen omdat het voor ons echt een passie is. We misten dit op het eiland. Geen vette beachclubs of andere foefjes, maar gewoon mooie en lekkere oesters verkopen. Back to the basics. Dat maakt ons uniek. 

“Onze authenticiteit is ons eigen enthousiasme.”

Wie was jullie inspiratie om deze droom echt te gaan uitvoeren?

Maud: Dit gaat heet cliché klinken, maar ik denk eigenlijk als eerste aan Pauline. Dat zij haar vaste contract heeft opgegeven om naar Ibiza te gaan, dat vind ik zo dapper.

Pauline: Ik dacht ook meteen aan Maud. We hebben elkaar dezelfde vacature toegestuurd, dus dat zegt wel wat. We zijn dit avontuur met zijn tweeën aangegaan en hebben veel inspiratie uit elkaar gehaald. We zijn altijd eerlijk naar elkaar en durven het gesprek elke dag opnieuw met elkaar aan te gaan. Juist doordat we zo open zijn en elkaar zo de vrijheid geven, verbindt het ons meer en hebben we nog meer drive om door te gaan.

Jullie zijn uiteindelijk op Ibiza gebleven, waarom hebben jullie niet gekozen voor een ander land?

Pauline: Ibiza heeft alles. Je kunt op je mooiste hakken en in je duurste outfits naar de club. Je kunt naar de duurste restaurants gaan en daar het onderste uit de kan halen, niets is te gek. Maar aan de andere kant kent Ibiza ook simpliciteit, zen en eenvoud. Het heeft de allermooiste unieke plekjes. Die verscheidenheid is voor een bedrijf heel fijn om te hebben, maar maakt het ook een aantrekkelijk vakantieland.

Maud: Voordat wij ons bedrijf begonnen, kende Ibiza wel al twee oestermannen. Wij dachten dat we wel voor een frisse wind konden zorgen en dat hebben we uiteindelijk ook laten zien. Daarnaast hebben we gemerkt dat, ook al willen we het laagdrempelig maken, de oester een luxeproduct blijft. Het eiland leent zich hiernaar. De mensen die hier komen, willen vaak wat luxer leven en dat de oester naar hen toe komt. Wij kunnen dit bieden door met onze auto Tess naar hen toe te rijden.

"Wie geen risico durft te nemen, drinkt ook nooit champagne.”

Nu hebben jullie al veel hotspots op het eiland gezien. Wat zijn dé plekken die je niet kunt missen als je naar Ibiza gaat?

Maud: Er zijn zo enorm veel mooie plekjes op Ibiza. Als je de mooiste stranden wilt zien, dan zit je goed bij de westkust. Bijvoorbeeld Cala Gracioneta. Daar heb je een kleine baai en restaurant, allebei super mooi en authentiek. Of wat ik ook een fijne plek vind, is Beachouse, dat zit dicht bij Ibiza-stad en draait altijd goede muziek.

Pauline: Het eerste waar ik aan denk is Fish Shack, dat zit aan het einde van de kust van Talamanca tussen de rotsen in. Je hebt er drie verschillende soorten vis waar je uit kunt kiezen. Hier eet je heerlijke verse vis terwijl je tussen de rotsen door over de stad heen kijkt.

Maud: Oh! En als we even weg van Ibiza zijn geweest, gaan Pauline en ik altijd even naar Cala Comte. Daar gaat de zon mooi onder op de zee. Er is daar een bar en die werkt op stralen van de zonne-energie, dus zodra deze weg is stopt de bar ook met draaien. Er komen trommelaars en het brengt ons echt weer even terug naar het hier. Als we daar na een tijdje weer komen, voelt het alsof we weer thuis zijn.

Is dit dan ook jullie favoriete reisbestemming?

Pauline: Nou, voor ons is Ibiza een enorm mooi eiland. Luxueus en authentiek. Het is ons thuis, maar het is ook gekoppeld aan ons werk. Overal waar we komen en rijden zien mensen ons als oestermeiden. Wij verlangen er soms ook naar om een ticket te boeken en ergens anders naar toe te gaan. Niet omdat we hier weg willen, maar om zelf ook even op vakantie te zijn en niet met werk bezig te zijn.

Maud: Dit jaar hebben we besloten om naar Bali te gaan, maar dit staat nog op losse schroeven. We moeten eerst het seizoen weer gaan knallen, waar we ook enorm veel zin in hebben.

Wat is jullie favoriete boek?

Pauline: Ik heb net per sé een favoriet boek, maar ik houd van kookboeken. Een echte aanrader vind ik Mijn Ibiza van Sergio Herman. Ik kan hier echt uren doorheen bladeren. Alle recepten die hierin staan en het uiterlijk van de pagina’s zijn echt om van te genieten.

Hebben jullie ook een nummer dat veel voor jullie betekent?

Maud: Ik moet dan meteen denken aan Texas Sun van Khruangbin en Leon Bridges. Ik denk dan meteen aan het moment dat we net van het strand af komen en met onze blote voetjes in Tess stappen. Raampje open, zonsondergang op mijn rug. Dat is echt een geluksmomentje, daar doet dat nummer mij enorm aan denken.

Hebben jullie nog andere momenten waardoor jullie weer even helemaal zen kunnen worden?

Maud: Dat verschilt per seizoen. Als we in de winter weer even in Nederland zijn, dan vind ik het heerlijk om het bad aan te zetten. Vervolgens vul ik deze drie keer opnieuw en breng ik zo acht uur door. Als ik op skivakantie mag, dan vind ik het heerlijk om op het snowboard te staan en mijn hoofd leeg te maken op een sportieve manier. Maar op Ibiza vind ik het fijn om in Tess te stappen, naar het strand te rijden, daar een kleedje met wat lekkere dingen uit te stallen en dan gewoon te gaan liggen.

“Juist omdat niks zeker is, zien we dat alles kan.”

Wat zouden jullie willen meegeven aan vrouwen die op het punt staan hun leven om te gooien, maar misschien nog twijfelen?

Pauline: Ik zeg altijd tegen iedereen: gewoon doen. Doen, doen, doen. Daar begint het uiteindelijk. Er is nooit garantie. Dat hadden wij niet en dat hebben zij ook niet. Juist omdat niks zeker is, zien we dat alles kan. Als je kijkt naar de wereld om je heen, gebeurt er zoveel waar je geen invloed op hebt. Ik heb het gevoel dat het leven te kort is om te twijfelen of je hart niet te volgen. We hadden soms ook tranen in onze ogen door de struggles en dingen die niet leken te lukken. Ons leven lijkt soms alleen maar rozengeur en maneschijn, maar dit is echt niet alleen maar. Uiteindelijk wilden we ons hart volgen en geen spijt hebben.

Maud: Als we straks zestig jaar zijn, willen we niet zeggen: ‘hadden we maar’. Natuurlijk is het nooit te laat om je hart te volgen, maar bij velen is dit een excuus om het niet te doen. Zodra je het wel doet, merk je dat er meerdere deuren openen. Als het niet lukt, dan is er altijd wel een oplossing. En daarnaast is mijn motto, gestolen van een hele wijze oom: “Wie geen risico durft te nemen, drinkt ook nooit champagne.”

En dan zijn we eigenlijk nog nieuwsgierig: wat is jullie favoriete SUITSUIT product?

Pauline: Voor mij is dat de mintgroene handbagagekoffer. Ik vind dat een enorm mooie kleur die ook nog eens opvalt. Maud, jij gaat zeker voor beige?

Maud: Dat dacht ik eerst ook, totdat ik de donkergroene Seventies Classic koffer zag. Ik vind dat wel echt een enorm mooie en chique koffer. Dus dat is uiteindelijk toch mijn favoriet.